ائلین باخیشی/سینا مطهر: وزارت نفت دولت چهاردهم، همچون اغلب ادوار دولت ها، به مثابه لقمه ای چرب و البته آماده و پرسود برای سهم بری و مصادره جریان های پیدا و پنهان سیاسی و شبه سیاسی محسوب می شود، لقمه لذیذی که این روزها، جریان رقیب پزشکیان، نگاه و چشم طمعی جاه طلبانه برای تصاحب آن دارد!

پیش شرط قرار دادن وزارت نفت از سوی جریان شکست خورده انتخابات و لابی های هماهنگ آن با “یاران پارلمانی” و “پیاده نظام” رسانه ای و سیاسی داخل و خارج قدرت این جریان به عنوان گام نخست “تعامل” در پروسه تشکیل دولت، خطرناک ترین و نگران کننده ترین کنش سیاسی درون حاکمیتی به شمار می رود که از همین ابتدا باید با قاطعیت در مقابل آن ایستاد تا یک بار برای همیشه، “عادت” سهم بری رقبای سیاسی از دولت مستقر قانونی رو به افول برود.

امروز و با نزدیک شدن به روزهای حساس معرفی کابینه و باوجود مشخص شدن گزینه های نهایی وزرای دولت و البته وزیر نفت آینده، نگرانی اصلی از فشار و تلاش های خارج از عرف و قاعده حکمرانی و سیاسی برای به چنگ آوردن وزارت نفت توسط جبهه رقیب در حال افزایش است.

در این میان، جدای از تصمیم و ایستادگی قاطع شورای راهبردی دولت چهاردهم، این شخص پزشکیان به عنوان رئیس دولت است که نباید، وزارت نفت را “لوطی خور” مفت خوران و سهم خواهانی کند که در توجیه و ادعایی غلط، مدعی سهم بری از دولت جدید به واسطه ۱۳ میلیون رای هستند.

“لوطی خور” کردن وزارت نفت یا هر وزارتخانه دیگر، یعنی آغاز استیلای تدریجی انحصارطلبانی که در همین حوزه نفتی و اقتصاد مربوط به آن، بزرگ ترین خیانت ها و خسارت های تاریخ را بر مردم و کشور تحمیل کرده اند …